"Hemşerim" Mekanın Cennet Olsun

NEŞET ERTAŞ

Neşet Ertaş türkü demek; binlerce yıldır söyleyen ve söylenecek olan... Neşet Ertaş bağlama demek; binlerce yıldır çalınan ve çalınacak olan... 

Hayatının anlattığı bir şiirinde şöyle der:

"Dizinde sızıydı anamın derdi

Tokacı saz yaptı elime verdi

Yeni bitirmiştim üç ile dördü

Baban gibi sazcı oldun dediler"

Derken bir gün elinde sazı, cebinde iki buçuk lirayla ver elini Ankara diyerek Kırşehir'den ayrılır. Ankara, İstanbul, kısa bir süre için tekrar Kırşehir ve nihayet hiç bitmeyecek bir gurbet hayatına başlamak üzere tekrar Ankara... Gazinolar, pavyonlar, eğlence yerleri, düğünler ve konserler... Ve turneler; Anadolu turneleri, Sarısözen'in tabiri ile "Kırşehirli mahalli sanatçısı" Neşet Ertaş, 1960'ların sonlarına doğru artık yurdun dört bir tarafında zevkle dinlenen ve herkesin sevdiği bir sanatçı olmuştur. O'nun türküleri ortanadolu bozkırlarının bin yıllık hüznünü anlatır. İşte bunun için, "türkü" denince O'nun o gür, parlak ve bir o kadar da içli ve duygulu sesiyle söylediği yürek burkan ezgiler gelir aklımıza. Bağlama denince de O'nun elinde adeta sihirli bir alet haline gelen bin yıllık sazımız akla gelir hemen. 1976 yılında geçirdi ani bir rahatsızlığın tedavisi için Almanya'ya gider ve iyileştikten sonra sanatçı olarak oturma izni alıp orada kalır. Yirmi üç yıldır  "Alaman gurbetinde", ülkesine insanlarına duyduğu aşkla çalıp söylememektedir.

Bir sanatçıyı tanımanın en iyi yolu, hele de bu Neşet Ertaş gibi Türküler de hep kendini anlatan, kendi ruh ve gönül macerasını saza, söze döken bir usta ise, en güzeli sanatçının kendisini dinlemek. Neşet Ertaş, sazı türkü'ye; türkü'yü saza o kadar yakıştırır ve yakınlaştırır ki, dinleyenlere derin iç çekmek ya da göğüs geçirmek kalır.

Evime beş dakika uzaklıktaki hastaneye yatığının haberi geldi. "Gidelim" dedim. Hemşerimizi ziyaret edelim. Yalnız olmadığını bilsin. "Yoğun bakımda, durumu ciddi" dediler. Ziyaretçi kabul edilmezmiş. Hiç görmedim. Yanı başıma geldin yine göremedim. Sevmek saymak için görmeye tanımaya gerek yok ki... Dedemlerden, amcamlardan, babamdan bilirim ben seni... Biz "HEMŞERİMİZ" deriz sana. Görmeye dokunmaya ne gerek var ki... Biz gönülden bağlıydık sana. Mekanın Cennet, toprağın bol olsun Hemşerim...