Apartman Toplantısı

Bizim apartman 10 katlı her katta 3 daire var. Toplamında 30 haneli bir yer. Son bir aydırlı devamlı bir apartman toplatısıdır gidiyor. Her eve girişte panoda başka başka toplantı duyuruları okuyoruz. On gün önce özellikle kapı kapı gezip toplantıya çağırdılar. Bizde duyarsız kiracı pozisyonunda ısrarla gitmiyoruz. Gitmiyoruz çünkü dediğim gibi kiracıyız. "Neyse karar versinler ev sahibi karşılar" rahatlığında takılıyoruz. Gitmiyoruz çünkü apartmanla hiç bir bağlantımız yok. örneğin 30 haneli yerde bir tek karşı komşumu tanıyorum. Tanıyorum dediğim aynı anda kapıya çöp falan koyarken günün vaktine göre "iyi akşamlar" ya da "iyi günler" diyoruz. Hatta bazen diyorum "pek sohbetimiz yok ama numaramızı bıraksak mı acaba? Allah korusun biz evde yokken bir şey olsa arar haber verirler." Tabi ben bunu aylardır düşünüyorum ama icraat yok. Neyse dün yine akşam kapı çaldı. Yönetici genç bir çocuk kapıda. (Bu arada yöneticiyi 3 yıldır yeni görüyoruz) 

Kapıyı eşim açtı. 

yönetici: "iyi akşamlar abicim. Aşağıdaki cafede apartman toplantımızı yapıyoruz. Gelirseniz iyi olur." 

Eşim: "yok mok, ık mık" 

Yönetici: "Abicim çok önemli bir mesele var valla hep birlik olmamız lazım. Gelin siz gelin. Gelmeniz lazım. Mutlaka toplanmalıyız." 

ve eşimin süper yaratıcı bahanesi geldi "hay allah yaa çok önemli bir telefon bekliyorum da... o nedenle şuan evden çıkamam" hahahahahha :) adam yemedi tabi "abi nolur gel illa gel. Ben bıktım ben usandım. Nereden yönetici oldum."

Neyse kapıyı kapattı benim ki... Yahu dedim noluyor? bu kadar önemli olan mesele ne? Kara paramı aklıyorlar? Apartmana biri bomba koydu da yerinimi bulamıyorlar? Yoksaaaa apartman depreme dayanıksız çıktıda yıkım kararımı geldiiii? Ben ardı ardına felaket senaryoları yazınca eşimle gidip toplantıya katılıp gerçekten nolduğunu öğrenmeye karar verdik.

Cafeye indik. Gerçekten bu sefer başarılı olmuşlar hemen hemen bütün daire sakinleri gelmişti. Bu arada herkes bize yabancı ben hala bir tek karşı komşumu görüncü iyi akşamlar diyebildim. Çünkü herkes bi gerginlik var. Oturduk. çaylar söylendi. Başladılar tartışmaya. Yahu konuyu bilmediğimiz için biri birini dava ediyormuş. Eğer şiyaket devlete gidersen binaya 109 milyar ceza gelirmiş. Her daire başına düşeni ödermiş. Avukat bulmuşlar 1,5 milyar istiyormuş. (eski para tabirleriyle anlatıyorum dimi :) ) Neyse biz olayı çözene kadar bir saat geçti. Geçti de tabi bu arada ortamdaki gerginlikte arttı. Birden bir adam , başka bir adamın karısına öküz aptal salak diye saydırmaya başladı kadında adama "way anam bana ni didiii, sen bittin" deyi fırladı. Kadının kocası birden kadını yumruklamaya başladı. Kadın kaçtı adam peşinden gitti. Bir adam kalktı siyasetçiler gibi masaya vura vura " ben kadına söz hakkı verilmediği ortamda konuşmam. Kadınlar ki kutsal insanlar onlara kalkan eller kırılır. Ben kadınların konuşması fikirlerini söylemesi taraftarıyım. Ama bu adam buna izin vermiyorrrr" diye bağrınırken adam karısını bıraktı adama yöneldi. Adam kaçmaya başladı. Bu arada eşimle ben, haa birde karşı komşum olana bitene ağzımız açık bakıyoruz. Çaylar elimizde kaldı. Sonra eşimin kulağına eğildim. "Canım, biz nasıl bir apartmanda oturuyormuşuz yaw? hadi kalk biz kiracıyız, siz anlaşmaya varırsanız bize haber edin. Bizde ev sahibine bildiririz de.. de ki yürüyüp gidelim." dedim. Nitekim de öyle yaptık. Hadi flash tv de falan programlar var ya.. İnsanlar birbirlerine giriyor, kafasında bardak kırıyor, ayılıp bayılıyor. Hah işte bende onları sizin gibi kurmaca sanıyordum. Ama dünkü toplantıda kendimi Müge Anlının programında konuk gibi hissettim. Kurmaca değil gerçek hayattan olaylardı. Gülermisin ağlarmısın yahu !!!