yazarı Johanna Spyri olan kitaptan uyarlanmış çizgi filmiyle çocukluğumun en başarılı yapıtlarındandı.
Her sabah Heidi başladığında kahvaltıya otururdum. Annem aynı Haidi'nin dedesi gibi sıcacık ekmeğime yağ sürerdi. Sütü Haidi ile birlikte yudumlardım. Benim için çizgi film karakterinden çok öteydi Haidi. Arkadaşımdı. Dağdaki köy evlerinde bende yaşardım. Peterle koyunları otlatırken ordan oraya koşturup eğlenirken, bende odada koltukların üstünden atlardım. Sanırdım ki, bende kırlardayım Haidi ve Peterle...
Sonra büyüdüm. Büyüdüm dediysem anaokuluna başladım. Sabahçı oldum. Eee dedim anneme Haidi nolcak :( Üzülme dedi annem.. Üzülme sen... Okuluna git eve gelince sürprizim var sana. Okuluma gittim. Öğlen eve geldiğimde, annem televizyonun karşısına öğle yemeğimi hazırlamıştı . Oturtturdu beni. Televizyonu açtı. Kocaman siyah video kasetler vardı ya... İşte ondan bir tane taktı. Anaaa bir baktım Haidi var televizyonda. Annem sabah verilen çizgi filmi kasete kaydetmiş benim için. Hergün sabah annem kaydediyor. Bende öğlen okuldan gelince izliyordum.
Haidi... Sadece bir çizgi film değildir. Çocukluğuma dair çok güzel anılarımdır.
bende çok severek izlerdim, hala bulsam izlerim o da ayrı:)
YanıtlaSilHeidinin yaşama olan sevgisi sayesinde huysuz büyükbabası bile yumuşak kalpli oluyordu bende çok izlerdim ne güzeldi ama canım hep süt çekerdi heidi hayata küsen yürüyemeyen clarayıda mutlu ederdi valla iyiki hatırlattın heidiyi içim sıcacık oldu ...
YanıtlaSilartık böyle çizgi filmler yok yaa dimi :( Şuan yayınlanan çizgi filmlerdeki karakterler çok korkunç bence kafaları gözleri kocaman bir garip karakterler hiç hoş değil
YanıtlaSil