Bir gün büyüyüpte "ahh ahh nerede o eski bayramlar" diyeceğim hiç aklıma gelmezdi. İnsan büyüdükçe bazı değerlerden uzaklaşıp hayatın hızına bırakıyor kendini. İstenilen herhangi bir şey büyüdükçe daha kolay elde ediliyor. Bir ayakkabı, bir çanta, bir mont... Küçükken özellikle en güzeli ve en özeli alınsın diye bayramı beklerdim ben. Sanırım 8 yaşlarındaydım. Çarşıda beğendiğim çingene pembesi etek yelek takımı aldırmak için tepine tepine ağlarken, annem o cırt renkli takımı beğendiğim için bana inanamayan gözlerle bakıyordu. o günü unutamam mesela... Her bayram sabahı ayrı bir özenle hazırlanan bayram kahvaltısı için babamın bayram namazından dönmesi beklerdik. Tabiki o zamanlar benim heyecanım başkaydı. Babam namazdan gelir kardeşlerimle sıraya girerdik. Babanın ve annenin eli öpülür bayram harçlıklarımızı alırdık. Aman tanrım ne büyük mutluluk. Bundan sonraki temennim allah izin verirde çoluk çocuk sahibi olursak aynı mutlu bayramları onlara yaşatmaktır. Hepinize nice mutlu bayramlar dilerim. Sevdiklerinizle birlikte...
İyi bayramlar, bloguma bayram çekilişine beklerim :)
YanıtlaSilhttp://bir-alisveriskoligin-itiraflari.blogspot.com/