Rüzgara karşı durmak...
kalabalık içinde kendini yalnız hissetmek...
O kadar yoğun bir tempoda çalışıyorum ki... Tek gayem elimde bitirmem gereken iş ne olursa olsun hakkını vererek yapmaktır. Araştırmasını yaparım. Organizasyonunu yaparım. Tasarımını yaparım. Varımı yoğumu ortaya koyarım. Ama sonra bir an gelir ki... Oturursun sandalyene...
"bu mu yaa... ben bu insanlar için mi uğraşıyorum" dersin. Senin çabanın, fedakarlığının karşılığında çalıştığın o anki insan "tııınnn tııınnn" bomboş. Tek derdi götünü gezdirmek olan bir takım insanlar seni kendi işi için kullandığı yetmiyormuş gibi birde en ufak bir aksaklıkta (...ki bu aksaklık kendi galiyesizliğinden kaynaklanıyor) başın gelip sana çemkirme cesareti bulabiliyor.
Söz gümüşse Sukut altındır. Ama o an gelince bütün altınları bozdurasım geliyor. Haksızlık söz konusuysa susmuyorum.
Bu benim kariyerimi bile etkileyecek olsa susmuyorum.
O insanın gidip nerelere yalan yanlış laf taşıyacağını biliyorum ama susmuyorum. Doğru bildiğim değerlerim için her zaman rüzgara karşı dimdik dururum. Kalabalık içinde yalnız olsam bile.
Kendini bütün hissetmek için konuşmak gerekiyorsa konuşmalı insan. Yarım kalır yoksa, kimse tamamlayamaz o eksiği.
YanıtlaSilbence doğru yoldasın ama ne yazıkki aynı ruha sahibim seninle susmayı beceremem karşımdaki amirde olsa tavrımı koyarım..bizim gibi tipler genelde sıyrılır bulunduğu topluluktan,sonrası ulaşılmaz ve çekimser yaklaşımlarla gelir...gelsin zaten biz razıyız değilmi ama;)
YanıtlaSilKesinlikle doğru yoldasın diğer türlüsü kişiliğinden bir sürü şey alıp götürür sen en mantıklısını yapıyorsun canım...yaptığın işe değer vermeyenin yolu açık olsun sen doğru bildiğin yola devam etmelisin sonuna dek...
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim arkadaşlar. Aklın yolu birdir bakın doğruyolu görebilen canlarım nasılda destek oluyorlar bana :) iyiki varsınız.
YanıtlaSil